- obsolētus
- obsolētus adj. with comp.
[P. of obsolesco], old, worn out, thrown off: erat veste obsoletā, L.: esse vestitu obsoletiore: homo, shabby: tectum, ruinous, H.: verba, obsolete.—Common, ordinary, poor, mean, low: crimina: ex victoriā gaudia, L.: O nec paternis obsoleta sordibus, H.: obsoletior oratio, a too negligent style.
* * *obsoleta, obsoletum ADJworn-out, dilapidated; hackneyed
Latin-English dictionary. 2013.